التهاب گوش میانی در کودکان زیر 15 سال، به عنوان شایعترین بیماری عفونی و بالاترین دلیل جراحی محسوب می گردد. افیوژن گوش میانی می تواند در غیاب هرگونه عفونت قبلی گوش و علائم حاد ایجاد گردد. اختلال در عملکرد شیپور استاش.فاکتور اصلی در ایجاد افیوژن گوش میانی به حساب می آید. عوارض این بیماری که در مواردی مهم و غیر قابل برگشت می باشند. می توانند با اقدامات تشخیصی و درمانی بموقع پیشگیری شوند . مطالعه حاضر به صورت یک مطالعه مقطعی، توصیفی، تحلیلی با معاینه بیش از 7 هزار دانش آموز شاغل به تحصیل شهر ایلام انجام گرفته است. در این بررسی ضمن مشخص کردن فراوانی افیوژن گوش میانی، در این رده سنی کودکان، بعضی عوامل احتمالی مستعد کننده بیماری نیز مانند توزیع جنسی بیمارران، فراوانی سنی و تعداد افراد خانوار بیماران مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مطالعه مشخص گردید که افیوژن در 4.65% از معاینه شوندگان و با فروانی بیشتر نزد جنس مذکر و مقطع تحصیلی پایین تر وجود دارد. بیش از 80% از کودکان بدون علامت و تعداد بیشتری از دانش آموزان دارای افیوژن گوش در خانواده های پرجمعیت عضویت دارند. با توجه به بی علامت بودن بیماری و امکان تشخیص زود هنگام و درمان مناسب آن، لزوم معاینه دانش آموزان در معرض خطر بیشتر مانند جنس مذکر و دانش آموزان مقاطع پایین تر، در طول سال تحصیلی مورد تاکید قرار گرفت.

مقدمه: در این مطالعه، تأثیر اوستئوتومی لِفورت I بر روی عملکرد گوش میانی، شیپور استاش.و حساسیت شنوایی بیماران مورد بررسی قرار می گیرد. روش و مواد: جهت انجام مطالعه، 14 بیمار کاندید عمل جراحی اوستئوتومی که سابقه شکاف کام و آنومالیهای کرانیوفاشیال و عقب ماندگی ذهنی نداشتند انتخاب گردید، یک هفته قبل از عمل و 8 هفته پس از عمل مورد آزمونهای اوتوسکوپ، PTA اودیومتری باتون خالص، اودیومتری گفتاری، آزمون رینه و تمپانومتری قرار گرفتند. نتایج: نتایج مطالعه نشان می دهد که از 28 گوش مورد معاینه، در هفته اول پس از عمل، 26 گوش دچار مشکل در اودیومتری باتون خالص، 11 گوش دچار مشکل در آزمون اودیومتری گفتاری، 20 گوش دچار آزمون رینه منفی و 27 گوش دارای تمپانومتری نوع C بودند. در هفته هشتم، تمام آزمونها طبیعی بود و تفاوت معنی داری بین دو گوش وجود نداشت. نتیجه گیری: اوستئوتومی لِفورت I ماگزیلا باعث اختلال موقت در عملکرد شیپور استاش.می شود.  

عفونت مزمن گوش میانی بیماری شایعی است که می تواند در صورت پیشرفت باعث عوارض جدی و حتی مرگ بیمار شود. بهبود عملکرد شیپور استاش.قبل از عمل می تواند در کسب نتیجه بهتر از عمل جراحی گوش میانی موثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر عملکرد شیپور استاش.روی سلامت پیوند پرده صماخ در بیمارانی است که به علت عفونت مزمن گوش میانی تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی یا ماستوئیدکتومی ـ تمپانوپلاستی قرار می گیرند. در این مطالعه 126 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی که در سال 1376 در بیمارستان امیر اعلم تهران تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، به صورت آینده نگر بررسی شدند. عملکرد شیپور استاش.قبل از عمل، روش جراحی، استفاده یا عدم استفاده از سایلاستیک، سن، جنس، وجود یا عدم وجود کلستئاتوم بررسی گردید. واسکولاریزه شدن پیوند بعد از 6 تا 8 هفته به عنوان موفقیت عمل تلقی گردید. از 126 گوش مورد بررسی 59 مورد عملکرد استاش.خوبی داشتند که از این تعداد 52 نفر یعنی %88.1 عمل موفقیت آمیز بود . در 67 نفر دیگر که عملکرد استاش.ضعیف بود 46 نفر یعنی %68.7 عمل با موفقیت روبرو شدند. وجود این تفاوت معنی دار نشان دهنده نقش عملکرد شیپور استاش.در نتیجه عمل جراحی می باشد.

التهابات گوش میانی شایعترین عفونت میکروبی و بالاترین دلیل مصرف داروئی آنتی بیوتیکی در کودکان محسوب می گردد. علی رغم تمامی پیشرفتها هنوز یکی از شایعترین موارد انتخابی جراحی، V.T گذاری برای افیوژن گوش میانی است. علاوه بر ریسک فاکتورهای شناخته شده ای مانند بزرگی آدنوئید، شکاف کام، مراکز نگهداری کودکان، آلرژی، سن و جنس، امروزه به علاوه از جمله مصرف سیگار در خانواده، ایدز و آلودگیهای صنعتی نیز اشاره می شود. این مطالعه بصورت آینده نگر بمدت دو سال کلیه بیماران جراحی شده بدلیل اتیت سروز را از نظر وجود عوامل مستعد کننده مورد بررسی قرار داده است. جنس مذکر، نگهداری کودکان در مراکز و شیرخوارگاهها ، بزرگی آدنوئید، شکاف کام، مصرف سیگاردر خانواده، بیماریهای سیستمیک و بدخیمی های نازوفارنکس، عواملی بودند که مورد ارزیابی قرار گرفته و فراوانی آنها بررسی گردید. فراوانی بیشتر بیماری نزد جنس مذکر و کودکان بین سنین 6-4 سال وجود داشت، بزرگی آدنوئید در بیشتر بیماران قابل تشخیص بود. بر اساس نمونه برداری از ناحیه نازوفارنکس نفر از بالغین در حالی که هیچگونه علامتی از ضایعه فضا گیر این ناحیه را نداشتند دچار سرطان نازوفارنکس بودند. یکی از بالغین در این بررسی دچاربیماری وگنر بود. در بررسی نقش مصرف سیگار در خانواده (مصرف غیر فعال سیگار توسط کودک) از طریق مقایسه کودکان مبتلا به اتیت سروز با یک گروه شاهد، فراوانی بیشتر نزد کودکان با مشکل گوش مشخص گردید. وجود داشت که مصرف سیگار در خانواده و آلرژی علاوه بر بزرگی لوزه سوم و شکاف کام در 15 بیمار که برای بار دوم تحت عمل جراحی V.T قرار می گرفتند بعنوان عوامل مستعد کننده وجود داشتند. توجه به کودکان در سنین شیوع بیماری بخصوص در پسر بچه ها، بررسی بیماریهای سیستمیک و بویژه سرطانهای ناحیه نازوفارنکس دربالغین و همچنین اهمیت دادن به نقش مصرف سیگار بصورت غیر فعال توسط کودکان بعنوان عوامل مستعد کننده این بیماری مورد تاکید است. همچنین انجام معاینات در کودکان مستعد به بیماری مانند: بچه های ساکن در شیر خوارگاهها و مراکز نگهداری و بیماران دچار شکاف کام می تواند در تشخیص زود هنگام بیماری نقش داشته باشد.

زمینه مطالعه: شیپور استاش.کانال استخوانی-غضروفی است که حفره صماخی را به ناحیه بینی ای حلق متصل میکند. هیچ تحقیق آناتومیکی و بافت شناسی بر روی این عضو در گاومیش انجام نشده است. هدف: مطالعه آناتومیکی و بافت شناسی شیپور استاش.در گاومیش بالغ بعنوان اطلاعات پایه ای برای شناخت این عضو مورد استفاده قرار خواهد گرفت. روش کار: تعداد 8 عدد سر گاومیش بالغ نر و ماده از کشتارگاه تهیه شد و شیپور استاش.آنها مورد مطالعه آناتومیکی قرار گرفت، سپس نمونه بافتی اخذ گردید. نمونه ها به روش های H&E برای مطالعه عمومی، Verhoff برای رشته های الاستیک، PAS برای کربوهیدراتها و Masson''s Trichrome برای رشته های کلاژن رنگ آمیزی شدند. نتایج: یافته های آناتومیکی نشان داد شیپور استاش.سفید رنگ و به شکل لوله ای قیفی، بدون انحنا و تماما غضروفی است و در هر دو جنس دارای ساختمان مشابه می باشد. نتایج بافت شناسی و هیستوشیمی نیز نشان داد اپیتلیوم شیپور استاش.گاومیش استوانه ای شبه مطبق مژه دار است و در بعضی نواحی نیز به صورت سنگفرشی مطبق میباشد. غضروف در ابتدا از نوع الاستیک و سپس از نوع غضروف شفاف می باشد. غدد موجود در شیپور استاش.گاومیش از نوع موکوسی بوده و بافت لنفاوی را به طورواضح میتوان در دهانه حلقی به شکل لوزه لوله شنوایی غیرفولیکولار یافت. نتیجه گیری نهایی: یافته های حاصل از این تحقیق میتواند بعنوان اطلاعات پایه ای آناتومی و بافت شناسی شیپور استاش.در گاومیش قابل ارائه باشد.

مقدمه: فضای گوش میانی توسط مجرای شیپور استاش.با فضای نازوفارنکس ارتباط پیدا میکند. انسداد راه تنفسی فوقانی به هر دلیل ممکن است عملکرد شیپور استاش.را مختل سازد. انحراف تیغه بینی یکی از علل شایع انسداد راه تنفسی راه تنفسی فوقانی است که می تواند برروی عملکرد تهویه ای شیپور استاش.تاثیر بگذارد.مواد و روشها: این مطالعه از تابستان سال 1378 تا پایان بهار سال 1379 برروی بیماران به انسداد کامل یکطرفه بینی که به دلیل انحراف شدید تیغه بینی در بیمارستان امیراعلم تحت عمل جراحی سپتوپلاستی قرار گرفتند انجام گردیده است.یافته ها: تعداد کل بیماران 140 نفر بوده که از این میان 34 نفر مونث (24.3%) و 106 نفر مذکر (75.7%) با میانگین سنی (mean)  22.7 سال و میانه سنی20 (median) سال و نمای سنی 18(mode)سال بوده اند. طیف سنی بیماران 12 تا 40 سال بوده است.نتیجه گیری و توصیه ها: مقایسه میانگین فشار گوش میانی قبل و بعد از عمل جراحی سپتوپلاستی در این تعداد بیماران نشان می دهد که میانگین فوق تفاوت آشکار و قابل توجهی را از لحاظ آماری نشان نمی دهد (p=0.798).

زمینه و اهداف: شیوع رتراکسوین پرده در بیماران مبتلا به اوتیت میانی مزمن که تحت عمل تمپانوماستوئیدکتومی قرار می گیرند، نسبتا زیاد است. تشخیص و درمان این بیماران، یکی از مشکلات بزرگ گوش، حلق و بینی است؛ این بیماری عامل اصلی انسداد طولانی مدت شیپور استاش.است که تحقیق و بررسی بیشتری را می طلبد. هدف از این مطالعه، شناخت و درمان این بیماران و جلوگیری از رتراکسیون بعدی بود.روش بررسی: 400 بیمار تمپانوماستوئیدکتومی شده در بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان امام خمینی (ره) مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد، 40 بیمار دچار رتراکسیون تمپان بودند. همه بیماران قبل از عمل با اتوسکوپ و میکروسکوپ معاینه شدند؛ در 19بیمار قعر پاکت قابل مشاهده بود و کاهش هدایتی شنوایی حدود 45-35 دسی بل بود. در 21 بیمار باقیمانده، عمق رتراکسیون در معاینه با اتوسکوپ و میکروسکوپ مشاهده نشد و در حین عمل دیده شد که پاکت به آتیک، آنتر و گوش میانی گسترش یافته است؛ کاهش شنوایی در این موارد 60-45 دسی بل بود. همگی بیماران اودیومتری و تمپانومتری شده بودند؛ تمپانومتری از نوع B گزارش شده بود، اما در اودیومتری کاهش شنوایی در حد 60-35 دسی بل وجود داشت.یافته ‏ها: از 40 بیمار عمل شده، 28 نفر که دچار خوردگی استخوانچه ای بودند، در دو مرحله عمل شدند. در مرحله اول، رفع کامل پاتولوژی صورت گرفت و در مرحله بعدی، بازسازی استخوانچه انجام شد. در 12 بیمار کلستئاتوم فقط در قسمت خلفی فوقانی وجود داشت. اما خوردگی استخوانچه ای وجود نداشت. برای تمپانوپلاستی از فاسیای تمپورال استفاده شد. متاسفانه در همه این 40 بیمار، بدکاری شیپور استاش.تا حدودی وجود داشت، اما در 8 نفر مجددا رتراکسیون پاکت پیشرفت کرد؛ در این بیماران از گرافت پری کوندریومی غضروف تراگوس استفاده شد و بعد از عمل دوم، در پیگیری 18 ماهه رتراکسیون پاکت پیشرفت کرد؛ در این بیماران از گرافت پری کوندریومی غضروف تراگوس استفاده شد و بعد از عمل دوم، در پیگیری 18 ماهه رتراکسیون مشاهده نگردید.نتیجه گیری: انسداد طولانی مدت شیپور استاش. عامل اصلی رتراکسیون پرده تمپان در قسمت خلفی - فوقانی است؛ در چنین مواردی، باید گوش میانی به طور دقیق معاینه شود و پاتولوژی موجود در گوش میانی تمیز و عملکرد شیپور استاش.به حال طبیعی برگردانده شود.

مقدمه: کیست های درمویید از شایع ترین ضایعات تکاملی شکل گرفته در دوران جنینی هستند. این کیست ها در هر نقطه ای می توانند وجود داشته باشند، اما به طور شایع در خط وسط بدن دیده می شوند. از جمله مناطق غیر معمول گزارش شده تاکنون، ناحیه تمپورال به ویژه پشت گوش و حتی در گوش میانی بر روی شیپور استاش.است که البته بسیار نادر می باشد.گزارش مورد: ما در این جا بیماری را با کیست درمویید پشت گوش معرفی می کنیم که علاوه بر ظهور در یک ناحیه غیر شایع، دچار افزایش تدریجی و نامعمول در اندازه توده طی چندین سال نیز بوده است.

اوتیت مدیای ترشحی که با تجمع مایع در گوش میانی مشخص می شود، یکی از شایعترین علل کاهش شنوایی هدایتی در اطفال است و معمولاً ناشی از اختلال عملکرد شیپور استاش.و به دنبال آن ایجاد فشار منفی در گوش میانی است. شناخت عوامل باکتریال دخیل در این بیماری و داروهای موثر بر آن می تواند راهگشای درمان باشد.بنابراین، در این مطالعه طی مدت بیش از 2سال، بیماران مبتلا به اوتیت مدیای ترشحی که در بیمارستان الزهراء (س) و کاشانی شهر اصفهان تحت عمل جراحی میرنگوتومی+ نصب VT قرار گرفته اند، از نظر باکتریولوژیک و کشت و آنتی بیوگرام بررسی شده اند. از 154 بیمار بررسی شده 24% بیماران کشت مثبت داشتند. شایعترین میکروارگانیسمهای مسؤول به ترتیب هموفیلوس آنفلوآنزا، پنوموکوک، استاف اپیدرمیدیس و بران هاملاکاتارالیس بوده اند. مجموعه کوتری موکسازول+ اریترومایسین 99.5%، آموکسی سیلین در 80% و سفالکسین در 81% موارد موثر بوده

تراتوما تومورهای حقیقی هستند که از اکتودرم، مزودرم و آندودرم منشأ گرفته و ممکن است بافتها و ارگانهای تمایز یافته در آن وجود داشته باشد. میزان شیوع آن یکی در 4000 تولد و کمتر از 10% آنها در سر و گردن مشاهده می شوند. برای اولین بار 2 مورد تراتوم گوش میانی در سال 1866 و بعد از آن 19 مورد دیگر با نامهای پولیپهای مودار مادرزادی، کیستهای اپیدرموئید، هامارتوما، تراتوم جلدی و تراتوم گزارش گردیدند. شایعترین محلهایی که در سر و گردن ممکن است تراتوما دیده شود عبارت از: حفره اربیت، حفرات بینی، نازوفارنکس، حفره دهان و گردن می باشد و در گوش میانی بسیار نادر بوده ولی باید در تشخیصهای افتراقی ضایعات فضاگیر استخوان تمپورال در بچه ها و یا نوزادان قرار گیرد. ما یک مورد نادر تراتومای گوش میانی (استخوان تمپورال) را که در CT مشخص شده است گزارش می نماییم.